Akşamdan kalmıştım
Güneş üstüme doğmadan
Ovdum gözlerimi
Perdeyi aralarken
Kendimi gördüm
Buğularda
Yaş olmuş
Damla damla akarken
Kendimi gördüm
Kendimi
Eriyen kar tanesi gibiydim
Gözlerim dudaklarımda
Dişlerim kaş olmuştu
Bulutlardan
Atlamış gibiydim
Sanki kollarında
Akşamdan kalmıştım ya
Meyhane masalarında
Kim bilir hangi namelerle
Gömmüştüm
Seni kalbime
Ne naralar atmıştım
Adını heceleyerek
Dünyada sadece
Hayalin ve ben var
Zannederek
Kapılar kapanmış
Yüzüme
Tekme tokat
Elimde
Bir şişe iki bardak
Oturmuşum kaldırım taşlarına
Beraber çıktık ya
Meyhaneden
Seni sormuşum
Kuşlara
Bir ben bir de sen yerine
İçerken
Duyulmaz zannetmişim
Hıçkırıklarım
Görülmez zannetmişim
Gözyaşlarım
Sarhoş zannetmişler
Masa örtüsünü sermişler üstüme
Kimi klarnet çalmış
Kimi nalet okumuş
Karanlık meyhane sokaklarında
Akşamdan kalmıştım ya
Kim ne derse desin
İster sarhoş
İsteyen ayyaş
Kimin umurunda
Onlar ki
Aşktan nasibini alamamış
Boş dünyanın boş avare insanları
