Günaydın sevgili dostlarım.
Bugün anılarımın arasında dört yıl önce çocukluğumda sık sık gittiğimiz ekip biçtiğimiz casak boğazı dediğimiz Ovacık'ın en yüksek arazisinden kendi tarlamızdan kuş bakışı diye tabir ettiğimiz o güzel bakir doğa harikası yerden 4 yıl önce iki kare resim çekmişim, baktıkça içim sızladı...
Babadağ yaralanmamıştı o zaman olanca doğallığıyla tertemiz ne kadar da güzelmiş değil mi?
Bazı dostlarımız kızacak belki ama ben bu güzel dağın eteklerinde sayısız ayakkabı eskitmiş, sırtımı babalar gibi dayadığım gururla güzelliğini seyreden bir yerli aşığı olarak bugünkü halini hiç onaylamadım ve gözüme ne kadar çirkin gözüktüğünü paranın çıkarın bu tabiata güzelliğe ne kadar zarar verdiğini sessizce ve çaresizce içimi acıtarak izlemek durumunda kalmış bir yurt sever olarak turizm adına bile olsa böyle tarihin kapak resmi olacak güzellikteki zenginliklerimizin doğanın talan edilmesine tanık olmak şahsen beni gün gün şaşırtarak azar azar öldürüyor.
Su an ki hali ile bu resimlerin hiç alakası yok artık.
Demem o ki Babadağ bir daha bu resimler kadar güzel ve bakir olmayacak. Ve turizm adına ne çok bedel ödemek durumunda kaldığımızı neler kaybettiğimizi umarım benden başkası da anlar diyerek paylaşmak istedim. Sevgiyle kalın
