Funda ALTUNTAŞ

Boşanma kararı alan çiftlerin sayısı günden güne ne yazık ki artıyor. Eşler sevgi, saygı ve güven beklentilerini karşılayamadıklarında ilk kaçış yolu olarak bu kararı seçiyorlar. Eşler arasında var olan birçok duygunun yitirilmesiyle birlikte boşanma kararı almak bir nebzede olsa kolaylaşıyor fakat evliliğin meyvesi olarak nitelendirilen çocuklar için bu süreç hiç de kolay olmuyor.

Çocukları olan eşler ile çocukları olmayan eşlerin boşanma süreçleri çoğu zaman farklı ilerler. Çocuk söz konusu olduğunda boşanma kararı vermek çok daha güçleşir. Eşler, anne-baba olmanın verdiği sorumluluklar sebebiyle bu süreci daha fazla uzatmayı tercih ederler çünkü boşanma kararını alırken kendi duygularının dışında çocuklarının geleceği gibi düşünmeleri gereken birçok önemli konu vardır artık. Oysa evliliğin olumsuz bir şekilde devam etmesi yerine sağlıklı bir boşanma çocuk açısından her zaman daha iyidir. Çocukların sürekli gergin ve çatışma halinde olunan ev ortamındansa daha huzurlu bir ev ortamında yetişmesi çocuğun psikolojisini olumlu yönde etkiler.

Boşanmaya karar vermiş anne-babalar öncelikle kendi aralarında bir plan oluşturmalıdır. Çocuklarının yaşları ve gelişim süreçlerini göz önünde bulundurarak, boşanma sürecinde ve sonrasında çocuklarını ne gibi değişiklikler beklediğini, ortak bir iletişim dili kullanarak onlara basit, net, dürüst ve samimi bir şekilde anlatmalılar. Bu süreç yaşandığı için mutlu olmadıklarını ancak zamanla herkesin bu duruma alışacağını, boşandıktan sonra yaşanacak olumlu şeyleri vurgulayarak dile getirilmeliler. Çocuklar en yakınları tarafından daha önce deneyimlemedikleri bir hayata maruz bırakıldıkları için empati kuramayıp, sert tepkiler verebilirler. Bu durumda anne-babalar sabırlı olmalı ve her koşulda çocuklarının yanında olacaklarını onlara izah etmeliler. Boşanma sürecinde olan eşler, çocukların yanında birbirlerini suçlamamalı, boşanmanın ortak kararları olduklarını vurgulamalı ve çocuklarının kafasındaki belirsizlikleri gidermek için saygı ve sevgi ile çocuklarından gelecek her soruya hazır olmalılar.

Çocukta “terk edilme” duygusu açığa çıkacağı için bu süreçte anne-baba birlikte hareket etmeli ve istediği her zaman yanı başında olacaklarını, herhangi bir kayıp yaşamadığını çocuklarına izah etmeliler. Eşler bu süreçte birbirleriyle rekabet içinde olmamalı ve çocuklarını seçim yapmak durumunda bırakmamalılar. Boşanmayı normalleştirip çocukların duygularını görmezden gelmek yerine, bu süreçte çocuklarının duygularına ortak olup geleceğe dair olumlama yapmaya özen göstermeliler.

Unutmayın, Adem Güneş’in de dediği gibi “Çocuk ne yaşadığını unutur ama ne hissettiğini unutmaz.”

Sevgiyle Kalın…