Pardon,
Belki de yanlış yerde Yanlış zamanda sevdim seni
Diz çöker gibi değil
Göğe bakar gibi
İçimde sonsuz bir dua gibi…
Özür dilerim
Sana aşkımı yalnızlıkla anlattım
Sessizlikle Mühürledim son sözcüklerimi
Ne “gitme” diyebildim
Ne de “kal”…
Meğer Sevda sadece iki kişilik bir oyun değilmiş
Biri oynarken diğeri usulca sahneden inebilirmiş
Ve ben
ben en çok sessizliğinle kayboldum…
Kapını çalmadım bir daha
Sesine sığınmadım
Ama bil istedim
Yüreğime saplanan en derin hançer
Bir “hoşça ka”l bile diyemeyişindi…
Ve yine de
Hala bir yerlerde İyi olduğunu umuyorum
Gözlerinin bir sabaha huzurla açıldığını
Bir rüzgarın saçların usulca dağıttığını…
Çünkü özlemler
Gitmeyene değil
Hep kalana yazılır…
