Ey gönül ibret devşir
Toprağa bırakıp geldiklerinden
Sen de geçeceksin iki kapılı handan
Senden razı ise yaradan
Aşk ile uğurlanırsın hasta yatağından
Sen de geçeceksin ey gönül
Hayatın çıkış eşiğinden
Yıkar dağları cesaretin
Müjde gibi gelir
Sevdiğinin yüzüyle gelen ecelin
Yanar kavrulur sevdiklerinin ciğerleri
Yüze vuran acıyla yıkanır gibi günahları
Sen de geçeceksin ey gönül
Hayatın çıkış eşiğinden
Son nefeste sen de
Gülümseyeceksin aşka
Ey gönül vardır senin de
Nuruyla aydınlanıp yandığın
Acısını acın bildiğin
Terini terine kattığın
Ne acıdır, zorlu yollarda
Yoldaşın olamadıysa sevdiğin
Sen de geçeceksin ey gönül
Hayatın çıkış eşiğinden
Ey gönül iki lokmadan biridir sevdiğin
Canım deyip, canına canını eklediğin
Terinde cenneti kokladığın
Azrail alırken canından canını
Gönlünden bütün sevinçler
Sürgün gider
Sen de geçeceksin ey gönül
Hayatın çıkış eşiğinden