Yeter ki gövdeye sızmasın bir kere. Dışarıdan bakılınca hayranlık uyandıran ve sağlıklı görünen bir ağacın içeriden kemirildiğini, gün gün yok olmaya yakın olduğunu ancak iş işten geçtikten sonra anlarız. Gizli düşman içerideydi ve dışarıdan bakınca kimse anlayamadı, her geçen gün ağacın özünü yiyip bitirdiğini.
Bir tosunu yüzerek götürecek kadar kurtuluş için, bağımsızlık için kan akıtan binlerce şehidimizin kanıyla bir kurtuluş tarihi yazan canım ülkemde ağaç kurtları gibi bir bitmediniz. Kötülük etmekten, zarar vermekten yorulmadınız.
Başka bir ülke ile savaşa girseydik bu kadar zarar veremezlerdi. Nedir benim güzel vatanımın bağrında yaşayan hainlerden çektiği?
Mesele o bu parti değil, memleket meselesidir. İhanetin, kötülüğün bu kadar hortladığı, masum insanların suçlanıp kötülüklerin aklandığı bir dönemden geçiyoruz.
Şaşırdığım, adaletin ve adalet duygusunun bu derece yok edilmesi, her bir bireyin kendi kendisine edeceği en büyük kötülüktür.
Bütün bu yaşanan haksızlık ve kötülüklere rağmen adaletin tarafsızlığına ve doğruyu yanlıştan ayıracağına inanmak istiyorum.
Adalet kendi kendini de korumaktır, yalnız başkalarının değil, adaleti uygulayanları da yargılayıp doğruyu yanlıştan ayıran en kutsal mesleklerdendir.
İnanmak istiyorum; "yeter" diyerek bu kadar zulümün, haksızlığın, uydurulan suçlarla bütün ülkenin huzurunun bozulmasına dur diyecek birileri, adalet savunucuları mutlaka var olmalıdır.
Bir kişi mutlu olacak, şatafat içinde yaşayacak diye milyonlarca insanı yoksulluğa, açlığa, umutsuzluğa ve mutsuzluğa sürüklemek kimsenin haddi değildir. Toplumun huzurunu bozmaya, insanları birbirine düşürmeye, bu kavgalardan bir çıkar menfaat elde etmek dürüstlük ilkeleriyle hiç örtüşmediği gibi bir suç teşkil etmektedir.
Ağaç kurtlarını ağacı kaybettikten sonra görürüz. Vatanımızı, bağımsızlığımızı kaybettikten sonra mı göreceğiz içinde yaşayan hainleri?