Son zamanlarda pekçok kişi güvendiği insanlardan sözümona yediği kazıkları anlatarak güvenmenin ne menem aptalca birşey olduğunu anlatmaya ve adeta "güven" kavramını lügatlarımızdan artık çıkarmamız gerelkiğini telkin etmeye başladı.
Güven üzerine sıkça anlatılan bir temel fıkrası vardır.
Temel'in oğlu bahçelerindeki yüksekçe bir ağaca çıkmış, ne varki aşağı inme vakti gelince inememiş, bağırıp yardım istemiş. Babası cocuğun sesini duyunca çıkmış bahçeye sormuş "ne oldu uşağım ne bagırup duraysun.
"habu ağaca çıktım inemeyrum baba" demiş çocuk.
Temel ağacın altına geçip kollarını açmış:
"Atla uşağum ben seni tutayrum demiş Çocuk olmaz baba bir merdiven daya ineyum sen tutamaysun beni" demiş. Temel ısrarla; "Atla oğlum atla ben babayum babaya güvenilmezmı?" demiş.. Çocuk ta bu sözler üzerine ikna olmuş, "nasılsa babam tutar" diye düşünerek bırakmış kendini boşluğa.. Temel çocuğu tutmak yerine geriye çekilmiş, gülerek çocuğun düşmesini izlemiş. Tabiki fazla yüksek değilmiş çocuğun düştüğü yer. Canı yanan çocuk ağlayarak babasına dönmüş: "Hani atla tutayrum seni dedin neden tutmadun" diyerek çıkışmış babasına ... Temel oldukça sakin çocuğa iyi bir ders verdiğini düşünerek;
"sen sen ol bu devirde babana bile güvenme uşağum" demiş...
İşte çocuklara ders verme adı altında böylesi bir güvensizlik aşılama kapitalizmin bireyi yalnızlaştırma ve bencilleştirme operasyonunun bir parçasıdır.
"Uyanık ol" "hiçkimseye güvenme" "kimseye yardım etme" "başkalarına yardım edersen yardım edilecek konuma düşersin" "her koyun kendi bacağından asılır" "insan insanın kurdudur" vb sevgiyi dinamitleyen bir yığın deyim ortalıkta gezinmeye başladı...
Ne varki vahşi kapitalizmin bu tuzağına sadece kapitalizmin farkında olmayan bireyler değil en alasından sosyalist bireylerin dahi düştüğüne tanık oluyoruz
Elbette dozu ayarlanmamış bir güven ve sevgi sorunlu bir durumdur. Buna karşın iddiam o dur ki insan hayatında ötekine karşı güven ve sevgi yoksa hiçbirşey yoktur. Böyle bir hayat tatsız tuzsuz bir hayattır.
Derim ki sevdiğnizile yakınlarınızla ahbaplarınıza dostalarınızla yaşadığınız sorunlardan yola çıkarak sevgi ve güven kavramlarını yaylım ateşine tutmayın... Siz yanlış kişilere sevgi ve güven duymuş olabilirsiniz veyahut ta sizin sevgi zannettiğiniz şey sevgi de olmayabilir
İşte bu olumsuzluktan yola çıkarak öteki bireylere "hayatınızdan sevgi ve güveni çıkarın mutlu olun" demek kendinize değilse bile ötekine karşı yaptığınız bir haksızlıktır.
Siz siz olun sevgi ve güven kavramını hayatınızdan çıkarmayın. Yüzkere hayal kırıklığına uğarmış olsanız bile 101. kez gerçek sevgiyi yakalayabileceğiniz ihtimalini düşünerek sevgiye kapınızı açın. İnsanları sevin, insanlara güvenin.. Siz birşey kaybetmezsiniz. Kaybedecek olan sizin sevginizi ve güveninizi boşa çıkartacak olandır
