Küçük merkezlerde yayınlanan günlük gazetelerde orada yaşayan sakinler okudukları haber ve olayları bir de yakından görme, izleme şansına sahiptirler. Marmaris’te zorunlu olmadıkça şehir merkezine arabamla inmem. Otopark sorunu ve trafiğin özellikle motosikletlerin çoğalmasıyla yoğunlaşması bizim yaşlardaki hemşeriler için riskli olabiliyor. Halk tipi yolcu taşıyan araçlarla merkeze inmek daha güvenli ve rahat oluyor. Hele son günlerde soğuk ve yağışlı havaların ardından baharın müjdecileri gibi görünen güneşli havalarda sahil bandında yürüyüş yapmak, bir kafede sırtını güneşe verip bir sıcak çay içmek, eşinle veya bir dostunla sohbet etmek insana adeta ilaç gibi geliyor.
Marmaris’in banliyöleri sayılan İçmeler, Armutalan ve Beldibi’nden merkeze gelindiğinde çoğumuz Hükümet Konağı’nın yanından geçeriz. Belki her zaman dikkatimizi çekmez ama geçtiğimiz gün yanından geçişimde anılan binanın dış cephelerinin bakımsız hali dikkatimi çekti. Kendi kendime içimden bu konulara da dikkat eder diye düşündüğüm Kaymakamımız Sayın Ertuğ Şevket Aksoy’a bu gözlemimi iletmeyi düşünmüştüm. Benimde arada bir konuk yazar olarak yazdığım ‘Marmaris Yeni Sayfa’ gazetesinde okuduğum bir haber içimi rahatlattı. Bina yıkılıp yeniden yapılacakmış. Burada çalışmasını sürdüren İlçe Tarım Müdürlüğü de kalkacak, yerine küçük bir park da yapılacakmış. Bu binanın bizim yaşta olanlar için değeri vardır. Yer döşeme karoları hala sağlamdır. 1940’lı 50’li yıllarda 1938 yılında inşa edilen binanın 2. katının uzun salonunda Marmaris Gençlik Kulübünün üyeleri ve okullar burada kurulan sahnede tiyatro oynarlardı. Nostaljiye kaçıp binanın yıkılacak olmasına üzülmedim değil. Ancak bina yapılan eklemelerle ve yılların verdiği yıpranmayla yenilenmeyi ister duruma gelmiş görünüyor…
Eski Cami meydanına eskinin Kocapınar’ı yerine getirilen fıskıyeli çeşme hemşeriler tarafından beğenilmedi. Çeşme değildi. Fıskiyeli bir havuzdu. Bu yapıt Belediyemiz tarafından kaldırıldı. Yerine eskisini andıran bir çeşmenin maketini çizen Mimar Sayın Taner Kasap beni bürosuna davet ederek çizdiği maketi gösterdi. Suyu içilebilecek, eski ‘Kocapınar’ı çağrıştıran görüntüsü var. Mimar Taner’e “Hemşerilerimden eleştiri alınabileceğini, “Bu muymuş Marmaris’in Kocapınarı” diyebileceklerini şimdiden hesaba kat” diye de espri yaptım.
Madem gözlemimiz Eski Cami Meydanına geldi burada da cami avlusuna girerken yıllar önce yapılmış olan ve giriş kapısına yapışık duran bir el yüz yıkama, abdest alma ve kurna kalıntısına değineceğim. Bu alınlık gibi görünen ve atıl duruma gelmiş yapıta el atılması gerekiyor. Bu cami İbrahim Ağa tarafından 1789’ da yaptırılmış ve bir vakıf eser olarak ibadete açık durumdadır. Vakıflar Genel Müdürlüğü ve Marmaris Müftülüğü cami girişini yeniden düzenlemelidir. Cami Meydanına eskisini canlandıracak bir çeşme yapılıyorken Cami avlusunun da dış giriş kapısının ele alınması uygun olacaktır.
Buradan yolumuz kaleye ulaşan yokuştan çıkıp müzeye düştü. Kale mahallesinde eski Marmarislilerden neredeyse sonuncu kalan Sabahat Ablamızı kapısında ziyaret etme şansım oldu. Zamanında O ve komşuları genç kızlar Mıstan Sokağından Deve Taşına veya bizim evin önüne yüzmeye gelirlerdi. O zaman ben çocuktum. Sabahat Ablamız Marmaris’in en güzel kızlarından birisiydi. Hey gidi günler hey! Onu sağlıklı görmekten mutlu oldum. Ardından Kale Müzemizi ziyaret ettim. Çok iyi çalışmalar yapılmış. Görevlileri kutladım. Sadece kalenin batıya bakan dış cephesinde duvara yapışık durumda duran ev öyle bırakılmış. Herhalde kale içinde eskiden 18 tane ev olduğunu ve Marmarisliler yaşadığını anımsatmak için bu ev simge olarak bırakılmış. Kim bilir? Her şey Marmaris için. Kalın sağlıcakla…
Erol Uysal 17 Ocak 2020
