Kişiliğin temeli yaşamın ilk yıllarında atılır. 0-6 yaş aralığı oldukça kritik bir süreçtir. Bebek bembeyaz bir sayfa ile dünyaya gözlerini açar. Yaş ilerledikçe aile ve çevresi tarafından öğrendikleri, kendi çıkarımları ile çocuk, bu boş sayfayı doldurur böylece kişiliği şekillenir. Çocuklara yeni bilgilerin etkili ve tutarlı bir şekilde öğretilmesi bilgilerin kalıcı olması açısından oldukça önemlidir. Ebeveynler her çocuğu kendi kabiliyetlerine göre motive etmeli ve çocuklarının kapasitelerini aşan beklentileri onlardan talep etmemelidir. Her insanın duygu, düşünce ve davranış konusunda farklılıkları olabileceğini, bununda çok büyük bir zenginlik olduğunu fark etmeleri gerekmektedir. Bu durum çocuğa da hissettirilmeli ve çocuğun benlik algısı düzeyini düşürecek yaklaşımlardan kaçınılmalıdır. Her çocuk kendi özelinde değerlendirilmelidir. Çocuklar ilk öğrenme deneyimlerini model alarak geliştirir. Anne, baba, kardeş çocuğun ilk rol modelleridir. Aile, iyi bir model olursa çocukta çoğu sorun ortaya çıkmaz. Çocuklar söylenenlerden ziyade gözlemlediklerini yaparlar. Söylenenler ile davranışlar arasında bir uyum yoksa öğretmeöğrenme konusunda problemler açığa çıkar. Çocukların söylenenleri ciddiye alıp, kurallara uymasını sağlamak için ebeveynlerin de söylediklerini ve kuralları yerine getiriyor olması gerekir. Aksi takdirde çocuklar kendi istedikleri gibi hareket ederek, söylenenleri dikkate almazlar. Birçok sorun, sınırlar konusunda net olmayan iletişimden kaynaklanmaktadır. Örneğin, çocukların odalarını toplamalarını alışkanlık haline getirmelerini istiyorsunuz. Bunu öğretirken çocukların ortalığı dağıtıp toplamadan gitmelerine göz yumarsanız ya da dağıttıklarını arkalarından toplarsanız istediğiniz sonucu görmeniz ne yazık ki mümkün olmayacaktır. Normal ses tonunda konuşarak sözlerinizi davranışlarınızla desteklemeniz gerekir. Odasını toplamasının çocuğun kendi sorumluluğu olduğunu belirterek o toplayana kadar odaya dokunmamanız gerekir. Sizden yardım istediğinde yardımlarda bulunmanızda hiçbir sakınca yoktur ancak asıl sorumluluğun çocukta olduğunu hissettirmeniz gerekir. Bir başka örnekle, arkadaşlarına şiddet uygulayan bir çocuğu döverek bunun nasıl bir şey olduğunu hissetmesini sağlayamazsınız. Şiddeti engellemek için şiddet uygulamak o davranışı yok etmek yerine sürekli hale getirecektir. Pam Leo’nun dediği gibi “Çocuğa nasıl davranırsak, çocuk da dünyaya öyle davranır.”