Duygusal istismar, istismar türleri arasındaki en sık rastlanandır. Duygusal istismar, birçok kötü muamele biçimlerini kapsayan bir olgudur. Çoğu zaman duygusal istismarın temeli çocukluk yıllarına dayanmaktadır. Çocuğun, ebeveynleri ve yakın çevresi tarafından ihtiyacı olan bakım ve sevgiden mahrum bırakılması, sürekli eleştirilmesi, aşağılanması sonucu çocukta psikolojik hasar oluşmaktadır. Bu psikolojik hasar ise çocuğun ilerleyen dönemlerde pasif, özgüvensiz ve davranış bozukluğu olan bireye dönüşmesine sebep olmaktadır.
Duygusal istismar belirtileri somut olarak görülemediği için tanımlamak zordur ancak konu ile ilgili yapılan araştırmalar duygusal istismara uğrayan çocuklarda bazı problemlerin (parmak emme, tırnak yeme, yeme bozuklukları, aşırı hareketlilik, saldırganlık, aşırı içe dönüklük, hırsızlık, yalan söyleme, uyku bozuklukları, yeme bozuklukları, aşırı kaygılar, intihar girişimi vb.) görülebileceğinden söz etmektedir.
Duygusal istismara maruz kalan çocuklarda, yaşamlarının ilerleyen yıllarında uğradığı istismar sebebiyle sosyal ilişkileri de olumsuz olarak etkilenmektedir. İstismara uğrayan kişilerin ilişkilerinde boyun eğici, pasif tavır görülmesinin yanı sıra çocukluğunda maruz kaldığı tutum ve davranışları yakın çevresine yansıttığı örneklere de oldukça rastlanmaktadır. Duygusal istismar tek başına var olabileceği gibi fiziksel ve cinsel istismar ile birlikte de görülebilmektedir. Tüm bunların önüne geçebilmek için bilinçli bir şekilde çocuk yetiştirmenin ne kadar mühim olduğunu unutmamak gerekir. Ebeveynlerin çocuklarının ihtiyaçlarını karşılaması, onları ayrı bir birey olarak kabul etmesi, onaylaması, değer vermesi, baskılamaması, yalnızlaştırmaması gerekmektedir. Çocukların potansiyellerinden daha fazla beklentiye girilmemeli, antisosyal davranışları görmezden gelinmemeli, suça yönelmeleri engellenmeli, iyi ve kötü kavramları öğretilerek vicdan gelişimleri desteklenmelidir.
Mustafa Kemal Atatürk’ün dediği gibi “ Çocuklar geleceğimizin güvencesi, yaşama sevincimizdir. Bugünün çocuğunu, yarının büyüğü olarak yetiştirmek hepimizin insanlık görevidir.”
Sevgiyle kalın…